برای از شير گرفتن بچه به اين نکته‌ها توجه کنيد:

- کودک خود را دست کم به مدت يک سال شير بدهيد- از شير گرفتن نوزاد در سنی بين يک تا دوسالگی زمان مناسبی است، زيرا در اين سن کودک از نظر فيزيکی قادر است با راه رفتن از مادر دور شود، می‌تواند غذا را با دست خود بگيرد و در دهان بگذارد و با حرف زدن خواسته‌های خود را بيان کند. کودک بين يک تا دو سالگی به... مرحله‌ای می‌رسد که آسانتر از سينه مادر جدا می‌شود. در بين ۹ تا ۱۲ ماهگی کودک حافظه خوبی ندارد و نمی‌تواند بدون ديدن مادر از حضور وی آگاه باشد. در بين يک تا دو سالگی قدرت يادآوری کودک بهتر می‌شود و می‌تواند از مادر تصويری ذهنی بسازد که حتی در غياب مادر، او را به ياد بياورد. با اين توانايی، کودک هرجا می‌رود، احساس مادر را نيز با خود می‌برد و آسانتر از سينه مادر جدا می‌شود.

۲- نقش پدر به عنوان جايگزين- وقتی کودک را از شير مادر می‌گيريد، برای ارضای کودک از نظر عاطفی، شخص ديگری بايد جای مادر را بگيرد. برای اين منظور پدر بهترين جانشين است.

۳- از شيرگرفتن به طور تدريجی - از شير گرفتن کودک و ترک کردن او روش خوبی نيست. در اين روش مادر برای اين که کودک شيرخوردن را فراموش کند، او را مدتی ترک می‌کند و به مسافرت می‌رود. از اين روش بايد پرهيز کرد، زيرا بار جدايی مادر پس از گرفتن کودک از شير، برای او خيلی سنگين است. بهترين روش از شير گرفتن، روش «نه دعوت، نه امتناع» است که به تدريج کودک را از شير می‌اندازد. وقتی کودک در بين يک تا سه سالگی به طور طبيعی از شير می‌افتد، گاهی برای تغذيه و رفع نيازهای عاطفی به آغوش مادر بر می‌گردد.
نياز کودک به آغوش مادر و تغذيه از شير او، هنگامی که کودک با مشکلی روبه‌رو می‌شود و يا در حال دلتنگی، بيشتر است. در اين شرايط دفعات تغذيه کودک زياد می‌شود و گاهی تقريباْ به صورت پيوسته در می‌آيد. اين رفتار ممکن است مزاحمت و وابستگی زياد به حساب آيد، اما با توجه به وضع روحی کودک در اين دوره بحرانی و در مدتی که او از مرحله شيرخوارگی به مرحله مستقلتری پا می‌گذارد، بايد امری عادی و طبيعی تلقی شود.

۴- سن مناسب برای از شير گرفتن نوزاد- بعد از اين که کودک مدت يک سال از شير مادر تغذيه می‌کند، به قدری با اين رابطه انس می‌گيرد که به دشواری می‌توان او را از شير گرفت. کودک پيوسته منتظر فرصت است تا مادر بنشيند و او خود را در آغوش مادر بيندازد و از پستان او تغذيه کند. عادتهای کودکی مانند شيارهای روی صفحه گرامافون است و شيارهای مربوط به عادت شير خوردن، عميق‌ترين اين شيارهاست. اين عادت را وقتی می‌توان ترک داد که فعاليت و سرگرمی جذاب ديگری جای آن را بگيرد.

سن مناسب برای اين ترک عادت و توجه کودک به سرگرميهای ديگر بسيار متفاوت است. بسياری از کودکان قبل از دو تا سه سالگی ميل به شيرخوردن را از دست نمی‌دهند و آخرين وعده‌های تغذيه در هنگام ترک، وعده‌های شبانه است.

تهيه کردن يک سرگرمی به کودک کمک می‌کند تا راحت‌تر از شير گرفته شود. معمولاْ کودک وقتی به سينه مادر پناه می‌اورد که در اثر دلتنگی يا بی‌حوصلگی به يک سرگرمی نياز پيدا می‌کند. برای رفع اين دلتنگی بايد سرگرمی جالب ديگری برای او آماده کرد. مادر می‌تواند برای کودک خود قصه بگويد يا در حياط خانه با او بازی کند. به اين وسيله با از شيرگرفتن کودک ارتباط بين مادر و کودک نه تنها از بين نمی‌رود، بلکه با استفاده از سرگرميهای جديد محکمتر می‌شود. بعضی مادران ارتباط خود را با کودک منحصر به شيردادن می‌کنند و جنبه‌های ديگر را فراموش می‌نمايند. تغذيه کودک نيز مانند جنبه‌های مختلف پرورشی، نبايد از اعتدال خارج شود. وقتی برای کودک قصه می‌گوييد يا در سرگرميهای ديگر او به عنوان همبازی شرکت می‌کنيد، رشته‌های پيوند را بين خود و کودک محکمتر می‌کنيد. کودک از اين که هنوز خود را وابسته به شما می‌بيند، راضی می‌شود.

زمان ايده‌آل برای از شيرگرفتن، وقتی است که کودک آماده باشد. روش تدريجی و در نظر گرفتن سرگرميهای ديگر برای جلب توجه کودک، او را برای اين منظور آماده می‌کند.

منبع: کتاب چهل نکته کليدی برای شيردادن به نوزاد، نوشته دکتر ويليام سيرز و مارتا سيرز، ترجمه دکتر جواد ميدانی، از سری کتاب‌های دانه، چاپ موسسه انتشارات صابرين،See More